Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

Weg van het landgoed 21 Zoals de maatschappij destijds in klassen was verdeeld, zo kende ook Coudewater een klassenindeling. De eerste- klas patiënten betaalden zelf hun verblijf, zij kregen de beste kamers en droegen hun eigen kleding. Patiënten die er op kosten van de overheid verbleven, droegen gestichts- kleding en waren aanzienlijk minder goed gehuisvest. De inrichting van de vertrekken De zalen van de lagere klassen hadden witte muren met een geschilderde lambrisering. Voor de ramen hingen valgordijnen, de stoelen en tafels waren van hout. Het servies was van blauw geëmailleerd ijzer. De vertrekken waren aangekleed met platen en landkaarten, sier- en hangplanten, vogelkooitjes en klokjes. In de vertrekken van de hogere klassen hing behang en er lagen tapijten op de vloer. Het servies was van glas en aardewerk. De slaapzalen waren onverwarmd, in de andere vertrek- ken stonden kolenkachels met een ijzeren hek eromheen om ongelukken te voorkomen. Het was geen gemakkelij- ke opdracht om de kachels brandend te houden. De strakke structuur van het kloosterleven Patiënten sprokkelden samen met de broeders en zusters in de omgeving hout om de kachel aan te maken. Achter de keuken, tegen de buitenmuur van de apotheek, was een kolenhok, waar ze kolen konden halen om hun paviljoen te verwarmen. De matrassen van de onzindelijken werden iedere dag ververst met hooi of zeegras Bedden van stro In de hogere klassen waren de kribben deels van hout en deels van ijzer. Men experimenteerde met bedden die aan één kant een hoge zijkant hadden, zodat de patiënten elkaar niet konden zien. In iedere kribbe lag een strozak, een peluw (langwerpig onderkussen) met zeegras en een hoofdkussen met kaf. Voor de onzinde- lijken werden speciale matrassen gemaakt, waarvan het De broeders en zusters probeerden hun patiënten zo goed en zo kwaad als het ging in het gareel te houden. Voldoende voeding, een goede hygiëne en hard werken in huis of op het land was de basis. Voor de lekenmeisjes die later tot verpleegkundigen werden opgeleid, gold hetzelfde strakke ritme. Een indruk van het alledaagse kloosterleven. Eind 19e eeuw: klassenbehandeling door de religieuzen